Hani etrafında ağaçlar yeşerir ya
Mutluluklar uçuşur gülücükler kopar
Bağrışır çiçekler sevinçle durmaksızın
Yakalamışlardır işte onlar umut nehrini

Sıra sıra dizilmiş ağaçlar bir ahenkle
Hele çiçekler başka bir ahenk
Mutluca beraberce yaşıyorlar
Çünkü umut nehrine kurulmuşlar onlar

Arkada yaprakları solmuş bir ağaç ve de
Gölgesinde masumca barınan ölüme terkedilmiş bir çiçek
Onlarda yaşamak istiyor umut nehrinde gülücüklerle
Ama istemiyor umut nehri siz ayrısınız diye

Ayrılık nedendir umut nehri neden
Biz bir değimliyiz aynı topraklarda barınmazmıyız
Umut nehri köpürür ve haykırırcasına
Hayır sen ve çiçek ölüsünüz ölüme mahkûmsünüz

Bu sözler artık diğer ağaçları da ürkütür
Onlarda acaba bize de mi sıra bir gün sıra gelecek
Bizlerde ölüme mahkûm olacağız diyerek
Ağlarlar hep bir ağızdan hem de bağrışarak

Artık umut nehri umutsuzluğa gömülmeye başlamıştır
Ne çiçek kalmıştır etrafında ne de yeşil bir ağaç
Bir bataklık olmuştur umut nehri
Artık ismi umut nehri değil şimdi bataklık şehri

Maziyi hatırlayarak bataklık şehri her zaman
Keşke yapmasaydım onları ayırmasaydım yanımdan
Kin güttüm onlara mutlu olurcasına sevinmiştim o anlar
Ama ne işe yaradı yok etti beni suyumdan çiçeklerimden ağaçlarımdan

Kin bazen tatlıdır bazen kibirdir bazen de güçtür
Ama en önemlisi kin yok oluşa giden yolda
Adım adım ilerlemek ve tükenmektir
Tükendiği anda yok oluştur bu hep böyledir

Oy Ver :