rüzgar ki...

rüzgar ki, dik kaleyi yıkar okşamalarla
geride viran olmuş bomboş bir gururla

sazlıklarsa direnir ah çılgın rüzgarlara
en kıvrak figürlerle eğik düşer yalnızca

ey paslı dilime gizlenmiş bir hece aşk!
en zayıf dalımda hayat ağacımın çiçeği

toprağım ben beklerim umutla polenlerini
rüzgar ki, bir yazgı gibi koşar her baharda

ruhum nasıl dayanır uçsuz konya ovasına
aşk olsun yağmurları yağmayınca buralara

neden her oyunda ben önce ebe oluyorum
sıkıldım artık soğuk duvara yaslanmaktan

sağım solum sobe / arkam önüm sen
ne rüzgara/ ne akarsuya/ ne okyanusa

durgun bir göl gibi bakan o gözlerine
saz olmuş ellerimle eğilip öpeyim inan

ömer akşahan
21.02.2004 / Konya

Oy Ver :