kağıt kalem ve birazda sen
sonrası ahenkli bir dans gibi
bir tiyatro oyunu belki
ya da hayatın ta kendisi
bir kuru ekmeğe hasreti gibi
aç sefil yetimlerin
sana hasretim deli gibi
kahrolası yalnızlık gecelerim
daha boğuyor beni bu aralar
bazen umutların kapıları açılsa da
hep senszilik hep yalnızlık sonunda
bir istediğim gözlerinde görmek
yine gözlerimi ve inceden öpüşmek
sarılamasamda sorun değil
kokunu duyabilmek yeniden
sarmaşıklar ne kadar sarmışta olsa
tüm yüreğimi
en ufak bir boşlukta sen
beynim çatlamış tam göbeğinden
kelimeler alabora olmuş
ve bir yalnızlık akşamı
sen yine benimle ...

Oy Ver :