HAZAN VUSLATA VURUR


Gamzendeki gülüş güllerde doğar
Bahar seninle gelir bu topraklara
Itır alır çiçekler nohut beyazı sinenden
Hasretini büyütür bir vuslatın ümidi


Sen güzelliğinde cömertsin yoksullara
Bilirim kapından eli boş dönen yoktur
Işığına konan pervaneler gibi
Geldim yalazında yandım ateşinin


Nerden çıktı bu ayrılık birden
Denizler niye dalgalandı geceleyin
Kuşlar neden düştü tüneklerden
Ay doğmuyor kaç gündür gökyüzünde


Sen giderken yüreğimi ezdiler
Canım örsle çekiç arasındaydı sen duymadın
Çaresizliğim sensizliğin hüsranındaydı
Ve güvercinler de yalnızlığa boyun eğmişti


Yasak bir buse koymadan alnına
Unutulmuş bir sevda mı olacak hikâyemiz
Hüzzam bir terkedilmişliğin feryadıdır bu
Bin yıl yaşayacak dillerde gönüllerde

Oy Ver :