Bir sonbahar akşamıydı, ben dalından kopmuş sarı bir yaprak
O ise yaşamın kucağında efsane bir toprak.
Ben savrulurken lodosunda hayatın ıslak ıslak
O bambaşka bir cennete çoktan açmıştı kucak.

Ayrılık yayları ezelden gerilmiş,
Şimdi saplandı okları kalbime.
Öldürmüyor ama ölüm daha iyidir belki de.
Gece gibi , ay gibi,
Yalnızlığıma milyonlar eklediler üst üste.

Gözlerinde ölüm var hayatın,
Sözlerinde yalan.
Önce avuntularını verir , sonra alır bir bir acımadan.
Yavaş yavaş yürürsün acının, kederin üstüne.
Ve sonra bir şey kopar içinde ,
Tatmadığın biçimde.
Bütün sevdiklerin geçer gözlerinin önünden bir bir.
Sen neyi sevmişsin.
Neye aldanmış, neye inanmışsın.
İçinden her şeye gülmek gelir gülemezsin.
Düğümlenir boğazında ilmek ilmek yaşamın karmaşık yanları.
Neye üzüleceğine şaşırırsın.
İçinde dururken dert yumağının.
Yüreğin öyle burkulur ki;
Anlatmaya kalksan anlatamazsın.

Gözlerinde ölüm var hayatın,
Şarkısında yalan.
Öyle bir bilmecedir ki çözemezsin teslim olmadan.
Bir varlığı vardır, bir de yokluğu
Anlatılan.
Gözlerinde ölüm var hayatın...

Oy Ver :