Bir adam vardı, Dolmabahçe´ ye doğru bakmakta,
Göğsünde bir madalyası, ne varki ağlamakta.
Savaşımı hatırladı, acı çektiği belli,
Yaşını sormadım ama, vardı kırkdokuz-elli.

Eline alıp öperken onur madalyasını,
Gözü Dolmabahçe´de sürdürdü ağlamasını.
Sanki küçücük bir çocuk, benim bu halim kadar,
Kaçmışta uçurtması, bakıp bakıp ona ağlar.

Saçlarımı okşadı, sonra yavaşça eğildi,
Atatürk´ün öldüğünü, bana zor diyebildi.
Ben de dönerek şöyle bir, baktım Dolmabahçe´ ye,
Bütün millet ağlıyordu, çekilmiş bir köşeye.

Oy Ver :