Yürürken gün batımı sessizce sahilde

Çıplak ayakla adım adım bastığım her yerde

Eziyordu ayaklarım binlerce kum taneciklerini

Gelmiyordu kulaklarıma, çok hafif bir hışırtı bile,



Dinliyordum sadece gelip giden dalgaları

Ben bu muydum.! ne olmuştu bana

Kör, sağır duyarsız bir beden

Taşımamalıyım bu kadar yükle bunu artık,

Yeter kanımca bu kadar neden.

68 ruhunun duygularımı avutacaktı bizi hep

Sadece duvarda asılı mı kalacaktı Che guera.



Bakıyorum çicekler bile açmıyor artık daha gür

Sarmış etrafını bin bir türlü böcekler

Ağlarını örüyor beyinlerde örümcekler

Nerdeydi bu kadar hatalar, yanlışlar nerede

Sorguladım kendimi, sorguladım geçmişi

Hala kalmışık anlaşılan

Paylaşılanla, vaadedilen bir dünya arasında.



Ve çok uzaklarda olsa, kalkıyordu bir toz duman

Duman duman uçuyordu, havalara çığlıklar

Atılan bombalar, yok edilen umutlar

Balıkçı ağındaki balıklar gibi çırpınan insanlar

Girmişti ta evimin içine kadar bunlar

O kadar alıştırılmıştık ki tüm bunlara

Sıkılınca geçiyorduk başka bir kanala



Bu sadece Irak,Lübnan, Filistin, afganistan şarkısı değil artık

uzaklardan söylediğimiz..

Bizimde portemizde oluşuyor kızıl notacıklar

Bak sardı çevremizi kendi şarkılarımız,

Gün geçtikçe çınlıyor kulaklarda.



Bitip tükenmeyen nutuklar, vaadedilen umutlar

Dindirmiyor bu hüzün dolu ayrılık dolu şarkıları

Kalıyor geride hep gözü yaşlı babalar ve analar.

Yeter sen bekle doğma bebeğim demek geliyor içimden

Eğer açarsan gözünü bir gün bu dünyaya,

Aç ama artık, gözünü iyice aç, çünkü

Bol bol umutlarla, nutuklarla

Kaşıkla verilip, kepçeyle götürülüyor yarınlarımız.



a.İnaler

Oy Ver :