YEDİLER AFŞİN?DE

Efsus?ta hükümdar ilahlık güder.
Cahil sefil halka çok zulüm eder.
Halk yorgun perişan rast gele gider.
Yemliha huşuyla uzaya baktı.
Düşündü güneşi ayı kim yaktı.

Putlar rağbet bulmuş küfür coşuyor.
Dakyanus keyfinde rahat yaşıyor.
Mevla?yı bilenler üzgün, şaşıyor.
Yarattım sanıyor kral alemi.
Yalakalar yetiştirdi selamı.

Küfre hayır dedi üç beş yiğit er.
Yolda katılmıştı köpekli nefer.
Allah?a varmaktı gaye bu sefer.
Yiğit gençler kalkıp birlik oldular.
Kaçıp mağarayı öyle buldular.

Zalim bulun diye ferman buyurdu.
Duyanları duymayana duyurdu.
Peşlerine atlıları koyurdu.
İz sürenler mağaraya vardılar.
Önce öldürmeye karar verdiler.

Mevla?m korku saldı giremediler.
Kıtmir kadar olup göremediler.
O aydınlık yola eremediler.
Kapattılar imkan yoktu çıkmaya.
Kral geldi kasılarak bakmaya.

Ölsün deyip ayrıldılar oradan.
Bilmediler ne büyüktü Yaradan.
Üç asırı uyuyarak sıradan.
Baktılar ki geçen bir tek gün gibi.
Kraldan kaçılan daha dün gibi.

Birini saldılar erzak almaya.
Olan olaylara vakıf olmaya.
Niyetliydi gidip hemen gelmeye.
Ekmek için uzatınca parayı.
Şaşkın buldu fırıncıyı burayı.

Fırıncılar aradılar kralı.
Kral baktı deli kanlı yaralı.
Biz dağa kaçmıştık birkaç buralı.
Öbürleri mağarada duruyor.
Yalan değil yaratanım görüyor.

Anlaşıldı yedilerin yiğidi.
Değişmişti bambaşka bir çağ idi.
İslam dini tek bağlayan bağ idi.
Ahaliyle tırmandılar o dağı.
Görmek için çoğaldı can adağı.

Haber için yalnız girdi içeri.
Yarenlere anlatmıştı geçeri.
Sır ayan olunca durmaz göç eri.
Dua edip ruhlarını verdiler.
Girenlerse cesetleri gördüler.

Altından tabuta koydular önce.
Hakka giden yol bu kıldan da ince.
Aslına döner kul sıra gelince.
Topraktandı toprağına koydular.
Erenleri bu toprağı saydılar.

Efsus idi o şerefi taşıyan.
Yarpuz oldu yedilere âşiyân.
Gelsin görsün ibret ile yaşayan.
Kalender?im Afşin benim diyarım.
Gerekirse bende canı koyarım.

14/03/2005

Oy Ver :