Gün gelir ask kapini calmadan gönlüne girer,
Gözlerini mühürler,
Seni tamamiyle büyüler...
Ayaklarin yerden kesilir,
Yere göge sigamazsin...
Icinde kelebekler ucusur,
Dünyanin en mutlu insani oldun sanarsin...



Zamanla alisirsin,
Baglanirsin ask denen bu duyguya,
Ve yar diye benimsedigini,
Canindan cok sevdigini,
Kaybettiginde,
Yikilir dünyan...,
Aci verir o an duygularin sana,
Alistigin artik olmadiginda,
Baglandigin o büyük sevdanin yerini,
Yoklugu aldiginda...,
Iste o an baslar,
Yüregine hergün hüzün vapuru ugramaya...



Aglarsin, görmez gözyaslarini,
Cigliklara bogulursun, duymaz haykirislarini...,
Yanarsin, yanarsin sevdanin cemberinde
Hep basa sardirirsin mutluluklarini,
Orda bulursun avuntularini...
Bazen avunmayi beklerken,
Kendini avutursun...



Geriye kalan hatiralarla sarmaya calisirsin yaralarini,
Oysaki sevdayarasi hic kapanmaz...



Ezik bir yürekle,
Etrafina gülümsemeye calisirsin,
Bu oyunu hep oynarsin...



Mutlu olmak icin caba verdigine kendini,
Baskalarinada mutlu olduguna inandirirsin...
Kimbilirki ask savasina yenik düstügünü,
Canindan can gittigini,
Bir yar´i kaybettigini...



Allah ´dan baska kimbilirki
Halini...
Neler cektigini...
Kolaymidir kalbini vermek,
Kirilmis bir kalble ömür gecirmek...



Kolaymidir umutsuzken yasamak,
Yikilmis hayallerin ardindan,
Yeniden hayata sarilmak...



Kolaymidir böylecesine,
Delicesine sevebilmek...


Iste sevda böyle birsey,
Hem mutluluk veriyor,
Sonra on katini geri aliyor senden...
Yazilan siirler,
Söylenen sarkilar,
Tek avuntudur,
Bekledigimiz insandan alamadigimiz avuntu...
Öyle böyle derken zaman geciyor,
Kimi zaman canimiz yaniyor,
Kimi zamansa biz oluyoruz birilerinin canini yakan...
Etme bulma dünyasinda yasiyoruz ne yazik´ki,
Oysa hep cocuk kalmak var,
Toz pembe dünyada yasayip ,
Binbircesit olur olmaz,
Hayaller kurmak var...
Hayata hergün sevincle bakmak var...
Büyüdükce,
Bir kat daha zorlasiyor yasam,
Birkez daha tokat atiyor hayat,
Gülümsemek zor geliyor o an insana,
Ama öyle yada böyle hala yasiyoruz ya...
Iyi yada kötü, ictende olmasa
Gülümsüyorz ya insanoglunun yüzüne,
Bu bazen bir kandirmaca ,
Bazense gercek...
Iste hayat denen o dikenli yolda hayat böyle geciyor...
Düse kalka ilerliyor her insan kendi cizdigi yolda,
Bu dünyada her herseyi bulursun,
Ama ADALETI asla...



söz yazar: gülan

Oy Ver :