yalnızlığım kadardı gözyaşların
ama gözyaşların asla yalnız kalmadı
hep senle yağdı yağmurlarım
sense duvardaki şiirlerime dert ortağı olamadın
aramızdaki mesafeyi hissetmeye çalışmadın
bulup bulup yitirdiğim hayaller gibiydi
karşımda duran sen ve
çaresizlik gölgesindeki adın
sen adını bile bilmediklerini severken
adları yalandı seni seven insanların
seni boş kalpler mutlu ederken
hiç mi düşünmedin?......
hiç düşünmedin......
niye mi bu kadar kısa anlattım?
çünkü şu an en az kalbinin boşluğu kadar tanımsızım
sen benim düşlerimde
ya kısa metraj filmim olarak kaldın,
ya da hayatımızın konu edildiği bir filmde
figürandın...

şimdi öğrendim ki beyoğlundaymışsın
kalbi boş olanların kullandığı
gecelik hatıralardanmışsın...
milyarlarca düşün dolaştığı kentte
düşlenemiyecek kadar basit bir yalanmışsın...

Oy Ver :