Umut yolcuları

Birer umut yolcusuyuz.
Limanından demir almışız hayatın.
Kimilerimizde durgunluk,
Kimilerimizde fırtınalar şimşekler var.
Durmaksızın gideriz, ta ki durana dek.
Kimimiz bir yunusun katili,
Kimimiz midesinde bir köpekbalığının.
Bazen avlanırız, bazen de avlarlar?

Birer umut yolcusuyuz.
Bazen dağlarda yaşar,
Hayvanlarla iletişim kurarız.
Ve karanlığında ormanın cinlerle?
Sonra da özünde kokusunda
Buluruz kendimizi çiçeklerin?
Aşağısına da düşenimiz vardır yarlarından.

Birer umut yolcusuyuz.
Bazen mutlu, genelde esir
Genelde kuş gibiyiz ve bir kanadı kırık.
Ve özgürce yaşarız zindanlarımızın içinde.
Sevdaları kederle yıkayıp
Gönülleri yakarız,
Kendi ellerimizle.

Bazen şehre iner,
Medeniyet alıp köye döneriz akşamları.
Fikirler taşırız bazen,
Görüşlerimiz uğruna ölümü koynumuza alırız.
Ve hasretini çekeriz memleketin toprağın?

Bazen sırtımızdan vurur bizi yaralı dostlarımız
İnsanlarla uzaklaşınca,
Yalnızlıkla tanışır kendimizle kalırız.
Ve kader deriz, kederle gelen her habere.
Üşümek isteriz yaz kurağında.
Sonrası kış ayazında,
Sobayı bekler, sobayı özleriz.

Ve yaparız bir şeyler işte.
Bazen de yapamadan?
Yoklukla boğuşup var bile olamadan
Göçer gideriz bu dünyadan.
BİRER UMUT YOLCULARIYIZ.

AZİM 2002

Oy Ver :