Zaman akıp geçtikçe çocuklaşır,
bir garip ademoğlu olurum
sığmam kabuğuma taşarım çağlayanlarca
kederlenir günbe gün,
hüzünlenir avuçlar dolusu,
yaşanmamış günlere yanar dururum...

Sizler gibi yaşamadım çocukluğumu dostlarım
erken büyüttü acılar beni
bisiklet çaldığım günlerimde
çok çile çektim,çocuk değildim çocukluğumda...
Ne gökkuşağı uçurtmam,
ne boncuk,boncuk bilyelerim,
ne de yastığımın altında sabahladığım
bayramlık elbisem ayakkabılarım olmadı
sarı
kırmızı
yeşil
mavi...

Anka kuşunun sırtında seyrettim dünyayı
ebem kuşağının ortasında sevdim insanları
ve öpücükten çiçek yapmasını öğrendim.
Sevda şiirleri yazdım genç kızlara
boyunlarından öptüm,boynu bükük kadınları.
Ağlayamadığımca ağlıyorsam bir yaprağın sararıp,solmasına
ve bir dalın kırılıp düşmesine,
umarsız yarınlara gebe olduğumdan değil,
başımın gölgesini bile düşürmemek için önüme,
yaşanmamış günlerimin diyetini ödediğim içindir.

Köprülerden geçmek için bedel vermedim Deli Dumrul´a
bedel vermedim diye Deli Dumrul´a
kuşkusuz çiçekten halka takmadılar boynuma
bir yüzüm ölüm renginde,
bir yüzüm sevdalara gebeyse,
ve suskunsam Anadolu geceleri kadar
ve boynu büküksem dolu buğdaylar gibi
ve açmışsam kollarımı her iki yana mahsun
ve kederli,
bir korkuluk olduğumdan değil dostlarım
sizi bir kez daha kucaklamak isteyişimdendir...

Oy Ver :