Sahneler koşarak değişiyor
hayatımda.
Gördüm ki
kimse kimsenin yüreğine
dokunamıyor aslında.
En büyük çabalar bile,
en çok,
uzaktan seyretmeye
yetiyor birbirimizi.
Güçlü olduğumuzu zannedip,
yanıldığımız
güneşli günlerimizde,
kendi kendimize ördüğümüz
görünmez duvarları,
karanlıktan korkmaya başlayınca,
yine kendimiz
yıkmaya çalışıyoruz.
Zaman,
takvim yapraklarını aramıza sokuyor
en yakınımızdakiyle bile
Zaman,
ölüm denen bilmeceyi,
misafir ediyor evimize ve yüreğimize.
Şimdi,
yalnız ağlama
zamanlarımdayım .
Gözyaşlarımı,
kendimden bile sakladığım
zamanlarımda.
Seninle anılarımı,
Yalnızca kendimle paylaştığım zamanlarımda...

Oy Ver :