Yitik şehrin kayıp insanlarından biriydi,
Uzun esmer bir adam.
Hücremde sana dair herşey boğuluyordu.
Sen,yaşlı gecelerin parmak aralarında;
Yorgun bedenime sızan turuncu bir aşk!
Adresin hâlâ satır aralarında,
Adresin boşluktan ibaret.
-Ne zaman dolar boşluğun?
-Yazar mısın birdaha bana ömrü?
-En başından alabilir miyiz öykümüzü?

Akşamlar hepden geçimsiz
Bu dağınık sevdalarda.
Zaman hiddetiyle çalarken kapımı,
Boşluğun çoğalıyor avuçlarımda.
´Ziyaretine gelirim mutlaka...´
´Ara sıra aramayı ihmâl etme...´
Öyle söyleniyormuş kapıyı çalan olmayınca.
Anlıyorum!
Ben de bu adreste kalamam artık.
Yeni evime eskilerimi götürmemeliyim
Sen süslü şehirlerde kal!
28.01.2006

Oy Ver :