BEKLENİLEN

sonbahar hüznünü nasıl hissettirirse bir yaprağın kanallarında
belki aynısı değil ama benzeri dolaşıyor damarlarımda
acıların kalbime açtığı delikleri
tekrar dolduruyorum acılarla
belki ismini bilmediğim bir kış akşamında
göz bebeklerini okşuyorum gözlerimle
bir yaş misali boşalıyor gözlerimden kanlar, ağlayınca
gözlerin yaşarıyor
dur diyorum, ağlama
senin zehrini akıtıyorum gözlerimden
bunca yıl damarlarımda dolaşan zehrini
belki senin belkide senden öncekilerin
bir hışımla boşaltmak geliyor içimden...
ince bir bıçak darbesi yetiyor aslında bütün acıları unutmaya
belkide yüksek uçurumlardan bırakmak kendini sarp kayalıklara
belkide nefes almayı denemek suyun içinde
seni yaşamakta böyle bişey değilmi aslında
ister seninle, ister sensiz
önemli olan acı çekmek değilmi?
ama çok basit olur bu
ne bir uçurum, ne bir bıçak, ne de okyanuslar
hiçbiri kafi gelmez bunca sene yaşadıkları bedel olarak
belki günün birinde bir peri gelir yanı başına
gece uyurken düşünde görünür belli-belirsiz
belki birisi çıkar karşına
bu sefer kalbinin çukurlarını sevgiyle doldurursun
aslında şimdiden umitle doldurmalısın
umit her derdin devası değil mi?
küçük bir ihtimal ama bir ışık yokmu karanlıklardan sana süzülen
ağır ağır ve sindirie sindire gelmiyor mu sana doğru
o zaman nedir bu hayattan almak istediğin cana kastın
nedir bu yaşanılacak onca güzellikler varken kolay yola kaçman
bekle o gün er ya da geç gelecek
önemli olan senin onu beklediğini bilmesi...

S.G.S.

14:35 27.01.2004

Oy Ver :