.

.
sevgi zamanı
gönlüm sevmeye düştü.
sen yalnızlıkların insanı,
dilinde o meçhul yalnızlık şarkısı
gönlün sebepsiz yere üşüdü.
sen miydin?
uzak diyarların prensi
yoksa ben miyim?
arayıp bulamadığın meçhul kişi.
bir çıkmaza girdin de sen,
sokağın sonu duvarlar mı söyleyiver.
konuşmalı, anlatmalısın yokluğumu
ben gelmeyeli yoksa çok mu oldu?
kimsesiz çocuklar gibi
göz yaşların akıp gitti mi?
sesini duyan oldu da;
gelmedi mi, kimse yardımına?
bir bir topladın da çiçekleri,
sonra saçtın mı hepsini?
yok muydu, uzatacak bir sevgili?
çekildigin o köşe meskenin mi simdi?
gel deme bana,
istesem de gelemem ki yardımına
senden uzak durmaya söz verdim.
yine de kendine sor sen beni
bak, üşüyen yüreğinin en ayaz yerindeyim.

Oy Ver :