Koskaca dünyanın,orta yerinde,
Herhangi bir sokağın,meçhul evinde.
Ben böyle birini,görmedim,tanımadım,
Bunca yıllık hayatımın,hiçbir deminde.
Gelmedik gözgöze,tutmadım elini,
Saracağım dedim ona,ince belini.
Ben onu bilmem ki,nasıl anlatsam,
Değişmem dünyaya,saçının bir tek telini.
Kar yağmış dallarımı,güneş oldu eritti,
Bir merhabası bana,bir yudum su,ekmekti.
Sıcaklığıyla filizlendim,yeniden çiçek açtım,
Onu tanımadan önce,bu yürek neler çekti.
Nesini anlatayım,başlayayım nereden,
Yaşayan bir anıt o,tırnağıyla tepeden.
Gülüşüyle bir güneş,bakışı anlam dolu,
Sözleriyle beni,o yarattı yeniden

Oy Ver :