sessiz bir ırmak gibi
akarken yatağımızdan usul usul
koparılıp atıldık sonsuzluğun karanlıkla buluştuğu o kör noktaya

hadi gel deyip çıkartamadık seni
gözlerimiz bile görmezkan yaranın o kanayan sızıltısını
yırtılıp gittin sonsuzluğu arayan bir mermi gibi

gitmek ve yürüye yürüye bitirmekti hayatı
ama gözlerimizin tutuştuğu o maviliklere bakamadan
ve yüreğimizi atamadan sevdalara
tutuşup yandık bir kiprit çöpüyle

ayrılık, sonsuzluk gibi ve sonsuz bir ayrılık bu
türkü gibi sızılatarak yüreğimizin bamtelini
sonsuzluğa uğurladık seni
tüm kainatı dolaşan ama hiç kendini bulamayacak
bir atom parçası gibi.

Oy Ver :