Bir sevda vardı
Masal gibi yalan,
Yaşıyordu aşktan
Aldığı gıdayla...
Geziniyordu hep,
Hüznün kıyılarında,
Beslendiği sevdasından
Alamadı gıdasını,
Çekdi kökleri onu
Gitti mazisine...
Bıraktı kendini,
Mazisindeki yele,
Aldı götürdü mazisi,
Hüzün kokan ellere,
Yağmurlarda ıslandı
Yellerde savruldu...
Aşktan yana gülemedi
Aradığını bulamadı,
Bilemedi anlıyamadı
Sevdasız esen yeli,
Sevda yeli sandı,
Esen her yelde
Göğe yükseldi,
Güneşe, aya,yıldızlara
Mavi bulutlara sordu,
Günlerce savruldu,
Sahillerde gezindi,
Martı çığlıklarında
Vapur düdüklerinde,
Limanlarda bekledi,
Ne gelen vardı,
Ne de ben maziyim diyen
Uğultular kesiliverdi,
Yağmurlar diniverdi,
Martılar susuverdi...
Sevdası savrulup giderken
Avuçlarında...
Cansız bir karıncanın
Ve bir beyaz kelebeğin
Belki de hiç hatırlanmayacak
Cansız hayali kalıverdi...

Oy Ver :