akşam ilk tepelerde görünür bizim köyde
ve sonra caminin minaresinde
erken çöker bizim buralarda
ve ben hüzne boğulurum yokluğunda
sen yoksundur yanımda ve akşam erken inmiştir köyümüze
özlemektir işim sevdalanmaktır emeğim
gece yorgan gibi sokulmuşken yalnızlığıma
bense çırılçıplak
sensizlikle yok olan
ırgatın yalın ayak çocuğu
apansız mavi gözleri fışkırır geceye
aydınlatır içimi
ama tenim yalnızdır yokluğunda
kokun sinmiştir üzerime
korkularımda hiç olmayışın
güneş doğacak derim kendime
hiç batmayacak bir daha
adını gülüm koymusum
adını sabahın ilk ışıklarına kazımışım
ve adını yüreğimin ta içine yazmısım...

Oy Ver :