oysa ne güzeldi gizlice izlemek seni,
saçlarını rüzgarlardan kıskanmak vardı.
ilk kez inanmıştım hayatın beni mutlu edebileceğine
ve ilk kez çarpmaktan başka bir işe yarıyordu kalbim;
şiir yazıyordu.
gözler ilk kez bu kadar içten gülüyordu belki.
ve ilk kez kızmıyordum kendime,
gerçekleşmeyecek hayallere dalarken.
Oysa tüm ömrüm hayaller içinde geçti.
bu yüzden çok üzgün yaşadım hep,
çünkü hayaller kadar güzel olamadı dünya.
senli avuntular yaşarken geceleri,
sensizliğin acısını çektim .
bir soluk eksikti sen olmayınca,
bir gülüş yarım kalmıştı.
Bir tabak eksikti sofrada,
sanki dışarıda kuytu bir yere saklanmış bir çocuk ağlıyordu,
işte o çocukluğumdu...
yağmurlardan kıskanmak vardı seni,
en sevecen halinle.
çünkü damlalar yarışıyordu saçlarına kavuşabilmek için.
rüzgar kokunu getiriyordu bana,
içime çektikçe o dayanılmaz,
fakat bir o kadar da vazgeçilmez hüznü duyuyordum.
şimdi sadece aynalarla yaşamak kaldı.
ne o hırçın çocukluk, ne o fedakar sevgililik...
şimdi ne rüzgarları umursuyorum, ne de yağmurun yağışını.
oysa, oysa ne güzeldi gizlice izlemek seni.....

Oy Ver :