İSTANBUL MAZİ

Sen İstanbulsun ben senin çocuğunum
İçinde kaybolmuşum elimden tutmuyorsun
Bu ne biçim şefkat ne biçim ilgi
Bumudur evlat sevgisi?
Sen İstanbulsun ben senin çocuğunum
Unuttun mu içinde büyüttüğün günleri?
Etrafın kalabalık ve tehlikeli
Ve bu tehlike beni de içine çekti
Ben senin çocuğunum kolla beni
Yeşillendir bahçeleri,berraklaştır denizleri
Geri getir o güzelliği at şu felaketini
Sen İstanbulsun ben senin çocuğunum
Ben ancak İstanbul sokaklarının çocuğuyum
Sanki sevgin kendi içinde boğulmuş
Gösteremeden bir merhum olmuş
Böylece beni sokaklarda yalnız bırakmış
Bu ne biçim ilgi ne biçim sevgi
Artık neredeyse insanlık da gitti
Neredeyse yaşanılacak toprak da bitti
Sen İstanbulsun hatırla kendini
Koru beni değişmeyeyim,kolla bendini
Senin soyundanım aynı zamanda aynanım
Nasıl gösterirsen öyle gösteririm kendimi
Sen İstanbulsun çocukların sahipçisi
Sen öksüzlerin de tek şefkati
Sen ümitlerin son durağı
Unuttun mu şimdi kendini?

Doğru,her şey içinde başladı bitti
Her şey sona birden erdi
Sen eski İstanbulsun,bende kaybolmuş yavrun
Eskide kalmış o güzellik o sevgi
Şimdi ise olmuş İstanbul bir mazi

ONUR GÖNÜLTAŞ

Oy Ver :