Şefkatli bir annenin
elleri gibidir,
Kumsalın saçlarında,
gelip giden dalgalar.
Okşar sanki deniz baba,
yorgun toprak anayı.
Sarmak istercesine
insan denilen zorbanın
açtığı derin yarayı.

Bazen de öfkelenir
taşar sığmaz yerine
o ne büyük şehvettir
ihtirastan da öte.

Çarpar güçlü dalgalar
sahilin mahremine
kopar kızıl kıyamet
milyon yılların aşkı
sanki sevişircesine.

Martılar çığlık olur
İşveli kadın sesi
Sanki susar kainat
Boşalır deniz baba
Toprak ananın rahmine

Durulur azgın deniz
sonra bir vapur öter
bacasında dumanı
sanki sırt üstü bir adam
tüten de cigarası.

Oy Ver :