Gün geceye yüklüyordu yorgunluğunu..
Dudaklarımda bir türkü "ah yalan dünya"
Yürek vuruşlarıma yüklenmişti karanlıklar
Sen görmüyordun..
Son kez falcılara uzattım avcumu
Umutlarım sana giden yollarda bir bir kayboldu..
Üstelik acılara ülserliydim..
Vodkalı gecelere yeşil ışık yakmıştım
Postaya verilmemiş şiirlerim vardı
Sana yazılmış bilmiyordun..
Anıların kurşuna dizdiği ilk ben değildim
Herşeyimi anlatmıştım sana
İstasyonda bir tren geceyi ateşe vermişti
Bir kadın ağlıyordu; hıçkırıkları sıtmalıydı
Ben sana geliyordum şiirlerimle
Okumuyordun..
Vefasızlığın böylesi..!!
Oysa boşunaydı uğraşım
Sen artık uzak diyarlara gidipte
Dönemeyişin adı olmuştun..
Sen özgür olduğunu sanıpta
Sürgün yaşamamın en büyük tanığısın..
Deli duygularımla seni bekliyorum hala köşebaşlarında
Yalnızlığımı bekçi düdükleri paylaşıyor..
Uykusuzmuşum..açmışım..umurumdamı..
Üstelik dudaklarımda birikip kalmış en yoksul çağrılar
İçimde bütün umutlar karşıma dizilmiş ardarda
Tut ki düşlerimi çalmışlar...
Boynu bükük gidiyorum yağmur yağıyor bu şehre yine
Yokluğun kanser yarası
Seni soruyorum kükürtdioksitli geceye
Ellerim ceplerimde seni düşünüyorum
Yalandan da yalan gözlerini..puşt gülüşünü
Yanyana nefes nefese seninleyim..
Sökemiyorum içimden kördüğümsün..canımsın sanki..!!
Tül perdelerin gerisinden bakıyorum sokağa
Şimdi en uzağındayim en çılgın sevişmelerimizin
Bir ben varım kırık sevgiler bulvarında
Hiç uyumamış bir ben..
Çaresizliğine gömülü yokluğunu heceleyen..

Elif Eylül AYBAŞOĞLU
(22.11.2006)

Oy Ver :