Gel gör ki,
Nesli tükenmiş türbeler gibiyim
Alaca karanlıkla birlikte
Devriye gezer yarasa kuşları
Bir cığlık kopar mezar taşımda
Bir cığlık ki ağlatır karanlığı...

Silkinir o an tabiat,
Yağmur gelir gök delinmişcesine
Kemiklerim ıslanırken
Ruhum sen geldin sanır, seni bekler
Yanardağların ateşiyle
Kök salarım toprağın derinliğinden

Ne varsa üzerimi saran
Otlar, zamansız düşen yapraklar
Göçe kalkışır birer birer...
Ve işte o zaman
Gül olup acar saldığım kök
Çıplak kabrimin üstünde...

Öyle bir gül ki
Kokusunu teninden alan
Yanaklarından rengini...

Oy Ver :