BİR BABANIN ACISI
Bir yağmurlu geceydi
Kendi problemleriyle uğraşan bir baba
Kafasında binbir soruyla
Evinin yolunu tutmuştu

Problemlerin ilki ailesiydi
Nasıl geçindirecekti onları
Çocuğuna bir pabucu nasıl alabilecekti
Karısına bir mantoyu nasıl...

Elde avuçta bir şey yoktu ki
Satsa istediklerini alsa

Çakan her şimşek
Kayan her yıldız
Düşen her yağmur tanesi
Bir sorunu hatırlatıyordu ona

İşten kovuluşuyla başladı
Babasının hastalığı geldi
Geçim zorluğu
Hepsi,çileli günlerinin bir çilesi
Acılı feryadının bir yenisiydi

Sonunda son şişek çakmış
Son yağmur tanesi düşmüştü
Bu düşünceler içinde
Evine ulaştı
Kapıyı açtı
Çocuğu görür görmez üzerine atladı
Sımsıkı kucaklıyordu boynunu
Gözlerine baktı baba
Gözlerindeki parıltıdan
Hemen anlayıvermişti ayakkabı isteğini
Yok diyemiyordu
Karısı alamadığını anlamıştı
Ve oğlunu yanına çağırdı
Oyalamaya başladı
Baba zor durumdaydı
Birtanecik oğlu vardı
Başka neyi vardı ki
Bir tek ayakkabı dahi alamıyordu

Nasıl böyle bir baba olabilir
Nasıl böyle bir koca olurdu

Tekrar dışarı çıktı baba
Çamurlu sokaklarda yürümeye başladı
Ağlıyordu
Kendini tutamıyordu
Karısı yetişti arkasından
Bir delilik yapmasından korkuyordu

Anlattı baba bütün derdini
Sıralayarak karısına

Karısı teselli ediyordu
Üzülme diyordu
Ayağındakilerle idare eder o
Yeterki sen başımızda ol

Destek olmuştu karısı
Göz yaşlarını sil ve evine dön dedi
Evine dön ki umudu kırılmasın
Üzüldüğünü anlamasın

Baba evine dönerken
Oğluna alamadığı ayakkabının acısını
Yüreğine gömmüştü...
Yusuf Bahadır Kavas

Oy Ver :