İnsana güvendim, hep iyi sandım
Tatlı dillerine aldanıp kandım
Hep sineye çektim, hep kendim yandım
Benliğim yok oldu, özüm kayboldu

Konuştukça etrafımı sardılar
Menfaat bulunca ayrılmadılar
Menfaat bitince, hep yok oldular
Dillerim tutuldu sözüm kayboldu.

Kendimi hep insan sarrafı bildim
Etrafımı güzel gözlerle gördüm
Meğer ben kendime kötü ağ ördüm
Bakarak görmedim, gözüm kayboldu.

Dost bildiklerim hep hain çıktı
Düz sandığım yollar, aslında dikti
Yalnızlığı seçtim,dostluklar bitti
Varlığım yok oldu izim kayboldu

Bunca vurgun sonu benliğim buldum,
Acıları süzdüm, neşeli oldum.
İnsana güveni beynimden sildim
Izdıraptan sonra sızım kayboldu.
04/10/2006 22,50 Gantep

Oy Ver :