Işıltısız dünyada sadece bir çocuktum
Farketmezken yalnızlığın yazgısını
Büyürken ürküttüğüm çocukluğumu geri alamadım
Önceleri pembe bir gözlüktü hayat
Büyüdüm
artık hiç bir manzara içimi ısıtmaz oldu
Acıları kuruttum eski bir defter arasında
Her acıda yeni bir sayfa
Umut gölüne bir taş attım
Bekledim,bekledim
Ama olmuyor işte insan hep çocuk kalamıyor.
ve yavaş yavaş
Tükeniyor

Oy Ver :