aya karanlık doğarken, yüreğime doğan güneşti gözlerin
karanlık odamın duvarlarındaki o perinin ta kendisiydin sen
ve sen cennetten gelmiş gibi iz bıraktın kimsesizliğime
sensizliğe aşık sessizliğime haykırış oldu gözlerin
şimdilerde sensizim işte
gece yine bitmek üzere
hayalin yine her zamanki yerinde beklemekte
birkaç satır daha eklerken ben
elimde kalem aklımda kimsesizlik perim
uzaklarda ve sadece rüyalarımda benim
ve ben benimmişsin gibi gözlerine hasretim
elimde kalem dudaklarımda ismin
ve ben sadece senin sessizliğini tadabildim
elimden kalem düştü
gözlerimden iki damla yaş
gece bile sensizliğe yorgun düştü
kalbim atmayı bıraktı galiba
uzun zamandır suskun çünkü
sensizlik bu kadar zor mu
karanlık doğmadan gel nolur

Oy Ver :