Asla bitmeyen öyküler yazarken hissettiklerimiz
En başından beri sığınacak liman
Bulma çabası sayılamayacak kadar onurlu bir yerdeydi
Sırtımıza yüklenenleri taşırken söylenmedik değil içimizden
Ama taşımaktan vazgeçmedik
Ve her korkumuzda öznesi ben olan cümleleri biz yaptık
Olmayan birçok kendimize sığınabilmek için
Üstü dumanlı şarkılar dinlerken
Ağlamak yer yer keyifliydi sahiden
Kısa kısa şiirler okumak inançları pekiştirmese de
Biz okumaktan vazgeçmeyi kendimize yediremedik
Halbuki her yeni cümlede daha yaralı geçiyorduk bir alt dizeye
Ama dize gelmedik boyun eğmedik
Yürüdük kanlı adımlarla da olsa yarınlara
Şiirsel temalarla yaşadığımız hisler gerçekten karşımıza çıkınca
Çok şaşırdık biz neydik ve ne olduk diye
Böyle öğrenmediğimiz açıktı da
Nasıl öğreneceğiz doğrusunu sorusu yankılandı beynimizde
Yas tuttuk giden yıllara
Ve hastalıklı histerilerden uzak durduk
Korkuyla baktık değerlerini
Bozuk para misali harcayanlara
Bizim kalbimizdeki kocaman kumbaralarımız
Ağzına kadar doluydu,fakat hayatlar acınası boştu
Bir yalancı diyar buldu hayalperest duygular
Düşünmeden ve sorgulamadan neden kucağına koştu
Cümlelere anlam yüklemek imkansız şu zaman diliminde
Anlam aramak ise inadına saçma
Ayrılıklar saçılırken etrafa hüzünlü vedalarda
Bir hüzün kaçtı gözüme
Gözlerimden akan yaştı
Akan yaşa yaralı kalp kaynaktı

Oy Ver :