bir an durdum...
karanlık sokakta köşeyi dönmeye korktum
loş sokak lambası nemli duvarları aydınlatıyordu
sırtı duvarda bir şarabçı bana bakıyordu
şeytan sinsi ıslıklarıyla kulaklarımı okşuyordu
rüzgar vücudumu iliklerime kadar donduruyordu
uzakta bir ambulans sireni duyuyordum
--------------------------------------------
ayaklarım gitmeye korkuyordu
dik bedende başaşağı bir surattım
gözlerim bakmaya utanıyordu
sözler ağzımdan haykırırcasına firar ettiğinde ağlıyordum
yağmurun vuruşları ayrılığın ayak sesleri gibiydi...
-----------------------------------------------------
beyaz aydınlık gözümde parladığında yürüyordum
bacaklarımdaki sızıyı damarlarımda hissediyordum
korkularla yüzleşme zamanı gelmişti
köşeyi döndüğümde korkularım çoktan gitmişti
eski aşklarımı görüyordum
çocukça dokunuşlarındaki korkuyu
öpücüklerindeki masumiyeti
sonunda alçakça ihanetlerini görüyordum
her öldüğümde biraz daha anlıyordum
kaderim yalnızlıkla çoktan birleşmişti...

Oy Ver :