Usul usul süzülürken
Ufka doğru güneş
Yerini karanlıklara bırakıp

Bir bir yanmaya başlıyordu
Şehrin yalancı ışıkları
Yıldızlara kafa tutarcasına

Bu yalancı ışıklarla aydınlanıyordu
Dışarıdan çok mutlu ve sakin görünen
İçlerinde kim bilir ne fırtınalar kapan odalar

Sonra serin bir rüzgar esiyor
İçimi titretircesine
Yaprak dökümü devam ediyor gönlümde

Yaşadığımız hergün hayat ağacından
Dökülen yaprak gibi...Her geçen gün
Bizden birşeyler götürüyor beraberinde

Ve ölümü hatırlatıyor
Batan her güneş
Bu gecenin sabahı varmı diye...

Oy Ver :