Ölüme beş kala
Kalbimin bir köşesine hüzünler dolar
Biliyorum boşunadır ölümüm
Ama bu dertle de yaşanmaz ki
Uykularından uyanıyorsan her gece kan ter içinde
Sevdalını görüyorsan başkasıyla kabuslarında
Uyandığında terk edilmenin acısı yakıyorsa içini
Ölümün kokusu yakıyorsa genzini
Bil ki terk edilmişlerin terkisindesin
Umut fakirin ekmeğidir derler
Düşler de aşığın kalbi
Düşler tükenmişse bir gecede
Kalbin durmuştur o zaman ey şaşkın!
Ağla ağla...
Söndüremezsin ki içindeki yangını
Gül? yuvalarından kaçarcasına gözlerin gül
İnandıramazsın ki mecnun olduğuna
Düşlerin gerilerde kaldı at tepinmelerinin
İnadına kovaladın
Ölümden kaçmak için ellerini uzattın sevdiğine
Uzat ki ölümün sıcaklığını avuç içlerinde hissedebilesin
Tutulur mu hiç çöpçünün elleri
Sen terk edildin
Hayat seni terk etti?
Her ölümlü gibi tadacaksın sonsuzluğun nefesini
Damağında kalan umut kırıntılarını
Cehennemin sıcaklığı unutturabilir belki sana
Ama ben gidersem
Boynu bükük kalır güvercinlerin
Ölüme beş kala
Çek bir nefes daha
Aksın kan iliklerinden
Ağla ki anlasın
Ağla?
Ağla?
Son bir imza daha çak defterine
Son mecnunda kalbini verdi bir sahil kentinde
İşte gidiyorum?

Oy Ver :