sadece bir an için gözlerim kapandı
açtığımda renkler kaybolmuştu,
sokaklar kokusuzdu, gökyüzü yıldızsız.
artık ne tenime buğu yapan soluğun nede iç çekişlerin vardı...
sol yanımda bir boşluk vardı sanki
elimi götürdüğümde sessizlik ve hissizliğin sahibinin ben olduğumu anladım....
ruhun candan çıkma merasimi ne çabuk bitmişti
kim bilebilir sonunu?
ÖLDÜM
varlığım yarattığım mutsuzluğa dayanamadı
acı çektirdim, hep keşke dedirttim ve dayanamadı
ben şimdi anladım suçlu kim ama kim bilebilir ki yaşamadan?

bu bir rüya....
uyandım, gözlerimi açmadan önce derin bir nefes aldım
renkler, sesler ve kokular beni mutlu etti
bu mutluluk sebebim artık varolmanın tadını hayatın kendisinden almam gerektiğini öğretti....
kronikleşmik yarımları renksiz dünyada bıraktım,
beni hatırlmayanları da, sözü hikaye olanları da
onlar değil artık sebebim..

Oy Ver :