Sokaklar içimde tutsaktır
ben dört duvar arasında,
ve içime uzak

bazan çok geniş,salına salına yürür
bazan itelenir,düşe kalka ezilir yürürüm
bazan göğe karşı anlaşılmaz
bir korku biriktirir
bazan dağa karşı inanılmaz
bir sevgi taşırım

bazan yaşamak ablukaya alır
kuşatırken içimi
bazan ölmek duygusu gelir
aklıma yatar

bazan,değil hergün
it gibi dolanırım kapında
bakışların her seferinde
ta içime işler
hep dilimin ucundadır çıkamaz
kendi içinde mayın olur patlar

yinede en iyi topukları bilir
kunduramın
sokakların kederden çukurlaşmış
delik deşik zifiri yollarını

yinede eniyi gök mavisi gözlerinde dinlenir
dağ gibi hasretinle yaprak misali kıvrılır üşürüm

yinede orta karakollarda kelepçelenmiş durururum
ne doğru yaşarım
nede ölürüm yanlış doğru

yinede en iyi,sadece
ve bir ben bilirim
serin gözlerinde büyüttüğüm
sana olan nah bu kadar,koskocaman
çıldırasıya sevgimi...

Oy Ver :