İterken beni, sende biliyordun,
Zorunlu ayrılığı yaşadın.
Bazen ağladın değil mi?
Unutursun dedin, acımadan vurdun.
Seni çağrıştırıyor hayat.
Bulutlar, ağlıyor bazen.
Gözyaşı döküyorlar, özeniyorum onlara.
Bütün güzelliğinle seni düşünüyorum sonra,
Kendime eziyet edercesine,
Acımı artırıyorum.
Sana sahip olamamanın
Verdiği huzursuzlukla uyanıyorum.
Bu kadar acı yeter!
Herkese, hatta herşeye sesleniyorum:
Onu bana hatırlatmayın,
Tek taraflı bu aşk,
Yüreğimi kendi haline bırakın,
Onsuz geçen bu günlerimde,
Bana bu iyiliği yapın.
Soruyorum size,
Seven kaybeder mi her zaman?
Sevilip de sevmeyen mi kazanır?
Galiba evet,
Bizimki de böyleydi işte.
Sen beni hatırlamazsın şimdi,
Ama ben...
Geriye kalan seni bile unutamıyorum.

Oy Ver :