ekşi bir yalnızlıktı onca zamanın sonunda avuçlarımda kalan...
yokluğunla doluydu koskoca şehir...
en yükseklerden baktım,belkigörürüm diye...
şehrin her yerinde sen vardın....
şehri sevdim....

haykırdım çığlık çığlığa hep susarak,
acaba bu yorgun adam benmiydim...
aynaya baktım,gözümün ferinde sen vardın...
gözümün karasını sevdim...

inanmıyordum aslında ayrılık üstüne hiçbbir cümleye...
meğer noktası senmişsin kelimelerimin...
güneş batıyordu şehrin öte yanında...
güneşin kızılında sen vardın...
güneşi sevdim...

yasaklanmış ağıtlar yaktım ardından,
isyan tüten şiirler yazdım...
ELLERİME BAKTIM SONRA...BİRKEZ DOKUNMUŞTUN ELLERİME...ELLERİMİ SEVDİM...

hep karanlıktı gelmeyişin....
tanımadığım insanlaradan yardım dilendim...
sancılarla törpüledim kalbimi...
çektiğim acılarda sen vardın....
acıyı sevdim...

sevdim seni hatırlatan herşeyi...
ve kuşların kanadında sakladım seni...
çünki umuda uçar onlar...
sen benim gibi umudunu yitirme diye...
dünyayı,evreni,canlı cansız herşeyi...
herşeyi sevdim işte..
seni sevdiğimin,milyonda biri kadar...
yetti hepsine...

ama bir türlü sana yettiremedim...

11´nisan´2005

enginname@hotmail.com

Oy Ver :