SESLENSEM SANA

Seslensen sana,
Anlamını bilmediğim dertlerle debelleştiğin anlarda
Ve anlamını bilmediğim çareleri arar iken yoluna,
Sıralasan sana,
Anlamını bilmediğim kelimeleri.
Ey; Çektiği acıların sebebini bilemeyen sevgili!
Anlamını bilmediğim kelimelerle ahenkleşmiş bir şiir yazsam,
Yazdığımı boğazımda düğümlenmiş seslerimle okusam,
Derdine çare olabilse,
Bedeninde dolaşan illete dokunabilse düşüncelerim,
Yüreğini serinletse,
Ve seni bana verse dizelerin içinde,
O ucube, on anlamsız, kelimeler.

Seslensem sana,
Güneşin doğmadığı gecelerin sabahında
Bir ayna buluversem yalnız seni gösteren,
Tan yerinin alaca karanlıklarında.
Kazan karasıyken ak pak olmuş saçlarının arasında
Gizlediğin sevgiyi bulabilmek için,
Ve teninin sararan yüzeyinde,
Gezinsin diye ellerim, dizelere akarken gözyaşlarım,
Bir sevda denizi coşkusuyla aksa, melodileşse kelimelerim,
Hayatı tattırsam, anlatsam sana.

Rotasız bir gemi yüzmeli, mavi denizlerde süzülür gibi,
Gözlerinin içindeki yaşamım,
Ve seni görmek için o mavi denizlere bakakalsam,
Gökyüzünü bir ayna varsayarak,
Yüreğinin genişliğini görsem, kalbinin atışı,
O ela gözlerinin hayata bakışını,
Bir inci tanesi gibi al çarşaflı yataklarda yatışını,
Ve yaşama ve sevdaya ve sevgimize,
Ve bana sarılışını,
Ve hayata sarılmanın coşkusunu anlatsam sana.

Ben esas aynalara değil,
Semalara değil, Akdeniz?in mavi sularına değil,
Kaybetmek istemediğim sana seslenmek istiyorum,
Zira senin yüzün aynalardan çok daha güzel,
Senin yüreğin denizlerden çok derin,
Senin aşkın semalardan çok büyük,
Gözlerin gökyüzünden çok anlamlı, çok manalı,
Ve duymalı sana seslenişimi kulakların duymalı,
Bırakıp gitmek olmamalı, olamamalı,
Kalmaz işte o zaman benim içinde yaşamanın anlamı.

Seslensem sana,
Seni dünyanın en güzel şiirlerinin içine doldurduğumu,
Sensiz kendimin avare ya da hiç olduğumu,
Senli yaşamlarımın en güzel yaşam olduğunu,
Yaşamın güzelliği, seni doldurduğum şiir mısraları,
Hikâye değil hayatın gerçek anıları,
Var olduğunu benim için, saydıkça kalbinin atışlarını,
Ve uğruna nasıl verebileceğimi, kendi canımı!

Ve sensizliği hissettiğim an,
Ayaklarımın toprağa nasıl çakıldığını,
Kanı damarlarında dolaşmayan bir canlı yaşadığını,
Seni görmeden gözlerimin kapanmadığını,
Ve yanında olmayı nasılda arzuladığımı,
Ve sol yanıma dönsem seni,
Ve sağ yanıma dönsem seni, seni göreceğimi,
Aynalara baktığında kendimi değil seni göreceğimi,
Buldum, buldum diye sarılıp öpeceğimi,
Seslensem sana.

Ve gülümseyerek, yanında yer ayırttım diye,
Kendi kabrimi yanına kazdığımı anlatsam,
Sensiz yaşamın haz vermediği dünyayı terk edeceğimi,
Ve sana kavuşmayı, vuslatı dilde tespih yaptığımı,
Anlatsam.
Seslensem san.

SELAHATTİN ÖLMEZ
14.08.2006

Oy Ver :