Hatırlar mısın anam
Hani battaniyemi atardım, üstüm açılırdı uyku arası ya
Atardım da, sanki senin üstün açılmış gibi
Hemen fark ederdin, uykuda bile olsan
Kalkardın, örterdin üstümü ve okşardın saçımı
Hiç üşenmeden


Uyanırdım bazen o esnada
Gözlerimi açar açmaz
Şefkatle bakardın bana
Söyle anam, şimdi kim bakar bana öyle
Kim bakar senin gibi
Kim yanar
Kim ağlar bana
Söyle anam
Kim ağlar


Hep mahzundun, hep durgun, hüzünlü
Yüzüne vurmuştu çektiğin acılar, çizgilerle
Dalar giderdin bazen, çektiğin o çilelere
Dalardın ama; bilirim, yılgınlık yoktu gözlerinde
Dilinde Allah, gönlünde iman
Bilirim, buydu seni ayakta tutan


Bazen kızardım,bağırırdım sana
Dilim tutulsaydı keşke
Ama sen, yine kızmazdın bana
Bağır derdin, evladımsın ne de olsa
Fakat gözlerin öyle demezdi anam
Nemlenirdi o şefkat dolu gözlerin
Ağlardın için için


Yokluğunun şu saatlerinde
Ağlamaktayım anam
Ağlıyorum, sen yoksun yanımda
Ağlıyorum, kıymetini bilemedim hiç şu dünyada
Ve kıymetini bilemedim hiç, yatarken dizlerinde
Okşarken saçımı, nasır tutmuş ellerinle


Mutlu olur muyum artık, yaşayabilir miyim sensiz
Gün göstermemişim ki sana
Nasıl mutlu olurum, nasıl yaşarım şimdi
Yoksa sen, affeder mi sanırsın anam
Dünyadaki tek varlığın kendini
Hayır anam, hayır
Affedemem artık kendimi
Affedemem asla
Ne olur, sen affet anam?

Oy Ver :