Yüreğim dağ yamaçlarında...
Bir volkan kadar közlüdür
Nereye dönsem içim içime sığmaz.
Paramparça?Yürüdüğüm yol hasret yoludur
Elim gurbeti avuçlar durur
Kimsesizliğime bir öğretmen üşür
Sevgim üşür.... Ben ağlarım.
Gökyüzünde hiç bilmediğim yıldızlar belirir
Adını bile bilmediğim kuşlar süzülür
Perdeler iner aynam kırılır
Çâresizliğime bir öğretmen üşür
Sevgim üşür... Ben ağlarım.
Karanlık dünyâma bir el uzanır
Vücûduma bir ağırlık sıvanır
Bağrıma bir sancı dayanır
Bilgisizliğime bir öğretmen üşür
Sevgim üşür... Ben ağlarım.
Düş rengi sevdâm bir muma benzer
Yarınıma yarınlarıma bir çakmak çakar
Körlüğüme, sağırlığıma,
Dilsizliğime ışıklar saçar...
Câhilliğime bir öğretmen üşür
Sevgim üşür. Ben ağlarım
İlmek ilmek dokur kilimim, emeği süzer
Kalemime harf, dilime saz
Karatahtaya söz düşer...
Çiçeklere öğrenmek, öğretmek düşer...
Bugün yarın şiirime bir tohum düşer
Çiçeklerim, dileklerim, geleceklerim üşür
Diyeceklerime diyemediklerim üşüşür
Sevgim ağlar... Ben üşürüm...

İstanbul, 2000

Oy Ver :