BULDUM

Ben yaşanmamış kentlerde buldum seni
Çıkmaz bir sokağında mahallenin
Küçük çocukları gibi koşturan sevinçlerinde buldum
Suya susamış kırmızı çiçeklerin yalnızlığında
Karanlığın daha bir karanlık olduğu siyah beyaz filmlerde buldum
Seni sen olmadan,benim olmadan buldum
Tutamadım,hiç tutamadığım zamanı yine
Her zaman olduğu gibi olmamalıydı
Ben seni sonunu bilmediğim hikayemde buldum
Utanıp da saklandığım,camları kırık bir evin arkasından
Gün yavaşça çıkarken ortaya
Korktum görünüp de kaçamamaktan
Ben seni soluduğum havada buldum,ihtiyacım olan tek şeyde
Söylediğim her kelimenin vurgusu,her cümlenin anlamı oldun
Ben seni aramadığım yerde buldum
Öylesine sıradan,öylesine içten,olağan
Bir damla yağmur olup düştün tenime
Hiç sormadığım nedenini
Seni ben soğuk rüyalarımda buldum
Buz gibiydi,üşüyordum
Bana karşıdan bakıp sanki imkansızmışsın gibi gülüyordun
Ama imkansızmıydı yaşanan iki şehir arası acı?
İmkansızmıydı birlikte ama yalnız olmak?
Ben seni mavi denizlerin ufkunda buldum,kızıl yorgunluğun gri gururunla
Baktım,sana doyamadı gözlerim
Seni sen olmadan,benim olmadan buldum.

Oy Ver :