Acabalarım sağda,keşkelerim solumda,
Ağır bedel ödetti,bana hayat yolunda.
Oturduk meyhanenin masasına,üç kişi,
Konuşurken tartıştık,kavgaya döktük işi.
Kurtulmalıyım sizden,düşün artık yakamdan,
Çekin gidin masamdan,ve hatta hayatımdan,
O sırada kapıdan süzüldü,ışık gibi,
Geldi yanıbaşıma,umut adında biri.
Umut dedi sakin ol,hayat kavgayla geçmez,
Bu keşke ve acabalar,hayatınızdan gitmez.
Bunlarla her gün,oturup kavga etme,
Hepsini unutursun,beni sakın terketme.
Sarıldım umuda birden,otur dedim karşıma,
Bu keşke ve acabalar,bela oldu başıma.
Garsona seslendim,donat şimdi masayı,
Umut.!dedim,dinle şimdi sen bendeki tasayı.
Hayatım hata dolu,doğduğuma pişmanım,
Ben ona buna değil,ben kendime düşmanım.
Dert doluyum,ağlıyorum,bihaberim gülmekten,
Artık çare bekler oldum,soğuk yüzlü ölmekten.
Umut, dedi:sus artık harap ettin kendini,
Maziye bir kalem çek,düşün şimdi ati´ni.
Önünde koskocaman,yaşanacak hayat var,
Olacaksın sende,elbet bir gün bahtiyar.
Derin bir oof çektim,kadehte rakım bitti,
Bir ben kaldım meyhanede,herkes evine gitti.
Sendeleyip,kapıdan dışarıya süzüldüm,
Gidecek yerim yoktu,bir kenara büzüldüm,
Karanlık yalnızlıktı,yalnızlık,çaresizlik,
İçimi acıtıyor,bu melun belirsizlik.
Çıkmak istedikçe,umutsuz bataklıktan,
Alabora gemi gibi,batıyorum durmadan.
Tutunacak bir dal,bir ışık arıyorum,
Bir çare ver allahım,sana yalvarıyorum.......

Oy Ver :