Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez


Yıl 1993 ekimin yirmialtısı geldi acı haber.
Diyarbakır ili, Bismil ilçesi Babahakiden.
Daha gencecik fidanlardı, körpecik kuzular.
Hayatının baharında yirmidört yirmibeşinde.

Yasa büründü Hırka, sarsıldı benim köyüm.
Al kanlarını vatanı için döktü şehitlerim.
Bizimle otururdu kahvede parkta Numan.
Bayrağa sarılı naaşı, geldi Diyarbakırdan.

Kabristana değil, Hırkanın gönlüne gömüldüler.
Mezarlığa değil eğitimcilerin gönlüne kazındılar.
Bir gece suçsuz ve kahpece kurşuna dizildiler.
Şehit yüzlerce öğretmenimizden ikisisiniz siz.

Yine kapkara hüzün çöktü benim yüreğime,
Köyümde yatar Şehit öğretmenlerim Numan,
Ve Ulukentli öğretmen eşi Ayşe KONAKÇI.
Mezarını gördüğüm, duygulandım için için.

Her gittiğimde mezarlığa aklım almıyor buna.
Gittiler, hayatlarını yaşayamadan, doyasıya.
Eğitimci şair olarak şiir yazmak görevdi bana.
Gönüllerde yaşayacaklar onca yıldan sonra.

Yine geldi aklıma, film gibi gözümden aktı geçti
Al Bayrağa sarılı, meslektaşlarım eğitim şehitlerim.
Şehitlerin töreninde herkes ağlıyordu hıçkırarak.
Haykırıyordu, Şehitler Ölmez, Vatan bölünmez,diye

1993
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi

Oy Ver :