Elimde Kaldı Umutlarım


Her sabah hüzün, sevgi ile karışık bir umut var içimde,
Sensizliğin hüznü ve yeni günün seni getirmesi umudu,
Her doğan gün yeni bir umut, yeni bir arayış benim için.
Belki sana kavuşacağım ana, bir gün daha yaklaşıyorum,
Bugün değilse yarın diye, belki boşu boşuna avunuyorum.
Gittiğinden beri hep yalnızlık, aşk şiirlerine takılır gözüm.
Bir başıma değilim, dostlarım çok, ben sensizlikten yalnızım.
Terk edilip gitmek en çok nasıl koyar insana bir ben bilirim.
Gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri, özlemleri, acıları.
Senin gidişin de kordan kızıl ateş gibi çöktü yüreğimin içine,
Hiç bir yağmur yetmedi, içimdeki hasret ateşini küllendirmeye.
Hiçbir sevgi, hiçbir aşk yetmedi senin özlemini gidermeye.
Ben her sabah beni sana götürecek yolları aradım, yürüdüm,
Senin duyacağın, senin sevdiğin şarkıları söyledim tek başıma.
Bana gelmediğin her akşamda, doğduğunu hiç anlamadığım güneşle
Beraber ben de battım bir kez daha, acı, umutsuzluk ve keder ile.
Geceleri hep uyudum; aslında gözüme kırpmadan seni düşündüm.
Gün boyu süren hasretini rüyalarımda biraz olsun giderebilmek için.
Her şeye ilaç olan, yaraları iyileştiren zaman, acıtmamıştı hiç yüreğimi.
Bin bir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz,güneş hiç ışımaz oldu.
Benim gündüzümde de,gecem de, aşkımda sevgimde karanlık artık.
Ne ay uğruyor gecelerime artık, ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor.
Elimde kaldı umutlarım, aşklarım, sevgilerim hep çaresizlik olarak.
Sensizlik öyle kötü bir yara oldu, içimde öyle çaresiz bir yara açtın ki,
Bir gün olurda geri dönersen, kendi açtığın boşluğa sende yetmeyeceksin.
Benliğim ve yüreğimde açtığın o yara çaresiz, bomboş, paramparça kalacak.
Büsbütün cam kırıklarıyla, umutsuzluklarla,kin ve nefretle kaplı artık kalbim.
Ne zaman seni düşünsem, seni hatırlasam bu acılar batıyor yüreğime.
Artık sabahları yalnızca hüzünle,kinle nefretle umutsuzlukla uyanıyorum,
Hiçbir şey beklemiyorum artık yeni doğan günden ve güneşten, seni bile...
Varlığında sensizliği yaşamaktansa, içimdeki oluşan boşluklarla kırıklarla,
Umutsuzluklarla, hüzünlerle acılarla kin ve nefretlerle yaşamayı alışırım,
Sensizliği yaşarım, alışmaya çalışırım acılarına, yokluğuna, ihanetine...

Muharrem ÜZÜMLÜ
Eylül-1985

Oy Ver :