Bir sevda yaşadık; sevdadan öte,
Kendi bildiklerimiz ve bilindiklerimizle.
Yandırdık yüreğimizin kandillerini,
Bir volkanı,bir civan delikanlılığı,
Ve bir cihanı ateşlendirdik.
Benzinlere bulayıp kibritini çakar gibi.
Büyüdü yangınım soluksuz, amansız,
Aralıksız büyüdü gitti.
Seninse sönerken yangının apansız bitti.
Kızgın, acı yağlar,
Cehennemdeki lavlar boşalır oldu damarlarımdan.
Ne ağlayabildim,
Ne verebildim can,
Can; çekişiyor hayatla,
Ben çekiştim canla,
Sense gittin umarsızca.
Ateşim göklere ulaştı,
Velhasıl göklerde yandı.
Sönmedi bu sevdanın ateşi...
Ne yağmurlardı;
Bir deli dicle gibi çağladı,
Ne karlardı;
Munzuru kapladı.
Sönmedi bu aşkın ateşi dayandı.
Ne tufanlar, ne poyrazlar,
Ne zemheri de ayazlar,
Sönmedi söndüremedim bu sevdanın ateşini.
Munzurdan çığlar düştü,
Dicle, ceyhunla coştu,
Dünya alemim yinede yandı tutuştu.
Bu aşkın,bu sevdanın ateşini söndüremedim sönmedi.
Sönmedi bu aşkın ateşi...

İbrahim Nazım Ülker

Oy Ver :