Güvendiğim dağları karlar basmış,
Beyhude hayaller kurmuşum meğer.
Umut bağladığım çuvallar boşmuş,
Boşuna sırtımı vurmuşum meğer.

Kendimce takva yaşayan kul oldum,
Ağlanacak haldeyken bile güldüm,
Namaz üstüne ne namazlar kıldım,
Kıbleye hep yanlış durmuşum meğer.

Beyhude imiş suya yazı yazmak,
Aya bel bağlayıp güneşten bezmek,
Hayırsız aşk için çöllerde gezmek,
Bir hal bilmeze hal sormuşum meğer.

Gafil olunca niyet sezilmezmiş,
Asil azmaz, gerçek bal bozulmazmış,
Çürük tahta üstünde gezilmezmiş,
Ömrümce ipe un sermişim meğer.

Paklar isen marifet özü pakla,
Ektiğim tohum savaşır toprakla,
Takvimden kopardığım her yaprakla,
Kendi defterimi dürmüşüm meğer.

Yanıkoğlu dünya fani bir handır.
İster inan, istersen kendin kandır,
Bu gidişle akıbet perişandır,
Üç arşın bezlik bir sırmışım meğer.

Erzurum, 16 Ocak 2007.

Oy Ver :