Bir kış ayında çiçeklerin üstünü örten karlarla dolu bir parkta,
Bir banka oturdum,biraz ileride yürüyen bir adam vardı.
Sonra çantamı açıp okumak üzere aldığım "Diriliş"i elime aldım.
Dayanamadım adamı seyretmeye başladim,çünkü yüzü sapsarıydı.

Adam yürüdü,yürüdü sonra durdu.
Eline mor bir menekşe aldı.
Yarın yüzünün de mora döneceğini bilmiyordu.
Menekşeye ne olacağını düsündü,sonra koparıp çamura attı, mor menekşeden eser kalmadı.

Yürümeye devam etti.
Eline yarın üzerine örtülecek kefenle aynı renkte olan karı aldı.
Kara baktı,ona ne olacağını düşündü.
Sonra çamura attı beyaz kardan eser kalmadı.

Yürümeye devam etti,büfenin önünde durdu.
Camda kendine baktı,kendine ne olacağını düşünüyordu.
Sonra yere düşüp mosmor oldu.
Üzerine beyaz kefen örttüler morluğundan eser kalmadı.
Sonra toprağa gömüp, üzerine toprak attılar,beyaz kefenden eser kalmadı.

Oy Ver :