Ve insan sevmeyi öğrendi aciz yüreğinde,
Çünkü acizdi,sevmek te öyle güzel bir şey değildi,
Korkularından ve yalnızlığından kaçmaktı
Bu onun tek şansıydı,aşk diye ağlarken avuçlarına.
Sonradan anlayacaktı ,hayatın kahpe gerisini.
Acıları artacaktı,haykıracaktı,isyan edecekti
Ve sevecekti....
Fark etmeden dünyanın iki temel çarkını buldu,
Bu onu mahşere kadar tatmin edecekti,
Anlamalıydı oysa UMUT ve SABRIN doğduğu yerde
KEDER bir denizdi ve ONSUZ geçilmiyordu....
Bu kadar gerçeğin yaşandığı bedenlerde
Mutluluk bir efsaneydi,ve kulaktan kulağa geziniyordu.

Oy Ver :