güneşi önüme koyuyor doğa
ta gözlerimin içine
o geliyor üstüme
ben gidiyorum ölüme
bir bakıyorum hiç bisey değişmemiş
bi bakmşım peyami safa geçiyor
bi bakıyorum duraklar boş
bi konuşuyorum
dudağım adınla hoş

dolar inatçı içime hislerin
bir kurtaramadığım kimsesizliği
dağlar mı var sen de üşüyorum
anlar mı kalbin
hep bekliyorum

durdursam geçenleri
seni sorsam
bilirler mi
çiszem resmini tanırlar mı
bunlar anım mı olacak
kalbim hüzün mü dolacak

bunları duysan anlar mısın

bişey kalsa sende içim yanmayacak
koskaca bir hiçlik
yolları şehirlere uzak tuttun
onca gün onca gece onca yarın
kimsesiz kaldı

sen bu yolda yandın
arkadaşımı bu yolda yaktın
beni bu yolda ağlattın

bu şiirin adına kurtuluş desem
kim anlar............

Oy Ver :