Yorgun yılların buğusunda yolumuza koyulmuşken, ani yangınların enkazı oluyor yürek...
Manzaraların sıcak deminde yudum yudum içmek isterken güzelliği, şekersiz ya da tuzsuz geliyor bazen yanlış tariflerin kurbanı olmuş ilişkiler?
Ne isyanlar, ne cevapsız sorular dökülüyor mısraların kıvamında akıllara,
Ancak hafıza perdelerinin kapanmasını beklemeye koyuluyor duygu sahnesinin oyuncuları?
Özlemle geçmişin tozlu raflarına bakıyor yalnızlığın nağmelerini dinlerken insan?.
Hayat aslında yanlışlıklar komedyası , ya da acılar operası ,yazan belli zaten?
Seçilen insanlar, yürünen yollar, kaderler ve yalnızlığın acı veren tadı?
Toprak kokusu ve demlenen hayat?.
Gömülen nice hatıralara toprak atarken zaman, dağılan sevgi dumanından bahsediyor pencerelerden esen rüzgar?


Ne geçen zamana ne de hayatımızdaki asıl önemli kişilere gereken önemi verdik?.
Anlayamadık aslında nasıl aktığını yılların?
İşte bu yüzden yorgun yıllar,duygular ve hüzün çıkartma yapmış yürek sahiline?.
Bütün yürek kalelerini ele geçirmiş,direnmek boşuna ya..
Hayat bir acılar süreci,Mücadele tek kurtuluş galiba?.

Oy Ver :